Alkoholizm

  Uzależnienie od alkoholu jest chorobą, która zaczyna się i rozwija bez świadomości danej osoby. Polega na niekontrolowanym piciu napojów alkoholowych i może doprowadzić do przedwczesnej śmierci. Alkohol jest środkiem odurzającym o właściwościach narkotyku. Nadmierne picie napojów alkoholowych powoduje różnego rodzaju uszkodzenia tkanek oraz doprowadzenie do uzależnienia od alkoholu..
  W naszym kraju picie alkoholu jest powszechne, alkoholizm jest jedną z bardzo poważnych chorób społecznych, przybiera ogromne rozmiary . W Polsce jest niewielu dorosłych, którzy nie znają smaku alkoholu, a wymagających leczenia przeciwalkoholowego szacuje się na 600-900 tysięcy. Młodzież najczęściej przeżywa inicjację alkoholową w wieku 13-14 lat podczas np. prywatnych spotkań towarzyskich, wagarów czy obozów bądź kolonii..

W zaawansowanym alkoholizmie dochodzi do majaczenia alkoholowego, które przejawia się występowaniem okresów wielkiego lęku, zaburzeń snu, zaburzeń orientacji, co do miejsca, czasu i sytuacji, w której człowiek się znajduje. Przeciętny alkoholik doświadcza też różnorodnych złudzeń optycznych, czuciowych oraz urojeń prześladowczych. Zdarza się mu widzieć zwierzęta, czuć chodzenie owadów po skórze itd.. Takie urojenia doprowadzają do obłędu zwanego  "obłędem opilczym". Chory może stać się niebezpieczny dla swojej rodziny a także otoczenia. U alkoholików wśród młodzieży dość szybko do chodzi do obniżenia sprawności intelektualnej, z czym wiążą się zaburzenia koncentracji, uwagi, pamięci i zmęczeniem oraz nadpobudliwość i drażliwość.
 Kilka godzin po spożyciu nadmiernej ilości alkoholu nasze samopoczucie zmienia się na gorsze, zwane Kacem (z j. niemieckiego Katzenjammer). Dzieje się tak za sprawą etanolu w nim zawartego. Jego picie zmienia metabolizm organizmu, ponieważ jest on w większości wydalany, jednak w zmienionej postaci. Najczęstszymi objawami po upojeniu alkoholowym są np.: wymioty, bóle głowy, pragnienie, nadwrażliwość na hałas, biegunka, senność, rozdrażnienie, potliwość i wiele innych.

JEDYNY SPOSÓB NA URATOWANIE ŻYCIA ALKOHOLIKA TO ABSTYNENCJA I NAUKA ZAPOBIEGANIA NAWROTOM PICIA.

Anoreksja.

Anoreksja to zaburzenie odżywiania polegające na panicznym lęku przed przybraniem na wadze oraz wstrętem do jedzenia.

Głównymi ofiarami zaburzeń odżywiania są osoby pomiędzy 12.-14. i 18.-21. rokiem życia. W tym właśnie czasie występuje duża aktywność hormonalna, intensywny rozwój fizyczny, ale kształtuje się również tożsamość psychoseksualna. Niekiedy takowym zmianom towarzyszy tak zwany 'bunt młodzieńczy'. Następuje bunt przeciwko rodzicom, szkole, kościołowi. Większą uwagę zaczyna przykuwać wygląd i figura.

Występuje w tym czasie duża aktywność hormonalna, intensywny rozwój fizyczny, ale też wzrost zainteresowań i rozwój myślenia abstrakcyjnego. Narasta proces indywidualizacji i separacji, kształtuje się tożsamość psychoseksualna.


    

Przyczyny anoreksji:

Zaburzone postrzeganie obrazu własnego ciała – chorzy nie zdają sobie sprawy z tego, jak bardzo są wyniszczeni, nie widzą swojej chudości.

Niezadowolenie z figury – prowadzi do obsesyjnego myślenia o jedzeniu i strachu przed przybraniem na wadze, co powoduje stosowanie diet odchudzających zwiększających ryzyko zaburzeń jedzenia.

Przekonanie, że szczupła sylwetka jest pomocą w życiu – wiele nastolatek jest przekonanych, że ładna figura pomoże im zdobyć dobrą pracę, znaleźć chłopaka, zapewni sympatię rówieśników oraz pozycję w rodzinie.

Negatywny stosunek do dojrzewania – dziewczęta cierpiące na anoreksję unikają kontaktu z innymi osobami, zwłaszcza z chłopcami. Zaprzeczają własnej seksualności. Często towarzyszy temu poczucie niepewności własnej atrakcyjności.

Lęk przed “dorosłością” – część kobiet cierpiących z powodu anoreksji boi się dojrzałości fizycznej i psychicznej. W wyniku unikania jedzenia sylwetka pozostaje podobna do dziecka przed okresem pokwitania, miesiączka nie pojawia się lub zanika.

Niska samoocena i brak wiary w siebie – osoby chore są solidne, koncentrują się na nauce, cechuje je duża potrzeba sukcesu, ale także niepewność, lęk przed niepowodzeniami, nadmierny krytycyzm wobec siebie.

               

Zaburzenia w przyjmowaniu pokarmów rozwijają się wtedy, gdy jedzenie i masa ciała stają się obsesją niezaspokojonych potrzeb psychicznych. Koncentracja na jedzeniu może być: oznaką miłości, oznaką więzi, może być pocieszeniem lub przyjemnością lub rozrywką. Jeżeli dziewczyna wzrasta słysząc dookoła i przyjmując za dobrą monetę, że jedynie jako osoba szczupła będzie atrakcyjna, szczęśliwa i akceptowana, to jej potrzeby emocjonalne łatwo mogą zostać zniekształcone.

        

U pewnej liczby pacjentów z anoreksją stwierdza się okresy żarłoczności zwane epizodami bulimicznymi. Przeplatają oni czas stosowania ścisłej diety z okresami nadmiernego objadania się, prawdopodobnie dlatego, że ich organizm reaguje zmianami fizjologicznymi na brak pożywienia. Jeżeli żarłoczność nie występuje naprzemiennie z anoreksją, to tę chorobę nazywamy bulimią.


                

Główne symptomy anoreksji:

Strata na wadze w krótkim czasie,

gdy tylko osiąga wymarzoną wagę, znowu ustanawia sobie następny próg,

narzekanie, że jest się gruba, chociaż jest chuda jak patyk,

nie przyznaje się do uczucia głodu, choć je bardzo mało,

spędza dużo czasu w samotności i woli być sama,

obsesja na punkcie ćwiczeń fizycznych,

zatrzymanie miesiączki,

wygląda na coraz bardziej nieszczęśliwą i przygnębioną,

szczególny zapał do nauki.

               

Zaburzenia te mogą być leczone , a ich rozwój można powstrzymać, pod warunkiem, że przestanie się je traktować przede wszystkim w kategoriach wagi ciała i ilości zjadanego pożywienia, a więcej czasu poświęci się uczuciom młodego człowieka. Rodzice powinni zmienić swoje stosunki z dzieckiem tak, aby poczuło, że samo kieruje swoim życiem i może wyrażać swoje uczucia w inny sposób niż poprzez jedzenie.

Wyodrębniono pięć cech charakterystycznych dla rodzin, w których rozwinęła się anoreksja: usidlenie, nadopiekuńczość, sztywność, unikanie i nie rozwiązywanie konfliktów, wciągnięcie w konflikt między rodzicami.

Pierwszym krokiem dla rodziców musi być szukanie pomocy u specjalisty, najszybciej jak to jest możliwe (lekarz rodzinny, pediatra, psycholog, terapeuta).

Rodzice wspólnie powinni powiedzieć dziecku, że powinno pójść do lekarza czy terapeuty. Muszą się przy tym wykazać żelazną konsekwencją i stanowczością. Musza jasno powiedzieć dziecku, że są przeciwni danemu zachowaniu czy postępowaniu a nie samemu dziecku. Muszą okazać dziecku miłość i wsparcie aby nie miało ono wątpliwości, że go nie odrzucają, ale potępiają to co robi. Z dzieckiem należy rozmawiać wprost bez oskarżeń i obwiniania. Należy mu powiedzieć, że martwicie się o nie i nie możecie przechodzić obojętnie obok tego co widzicie. Nie oceniajcie przy tym uczuć dziecka. Bądźcie dla niego dobrym przyjacielem, który wspiera ale może powiedzieć, że nie zgadza się z negatywnymi zachowaniami dziecka.

PALENIE PAPIEROSÓW PRZEZ NIELETNICH

Palenie wśród młodzieży staje się coraz poważniejszym problemem. Zjawisku temu sprzyja wszystko - koledzy, szkoła, starsze rodzeństwo, rodzice. Naśladując dorosłych, za namową rówieśników, z ciekawości, dla dodania sobie animuszu wielu młodych ludzi zaczyna palić papierosy. Utrwalone w wieku kilkunastu lat przyzwyczajenia do palenia doskwiera często przez całe życie. Stwierdzono bez żadnej wątpliwości, że palenie w młodym wieku stwarza większe zagrożenie niż rozpoczęcie w późniejszym wieku.

Na szkodliwe działanie tytoniu zwrócono uwagę już w XVIII stuleciu. Na początku XX wieku rozpoczęły się prawdziwe naukowe badania nad skutkami palenia tytoniu. W latach trzydziestych XX wieku przeprowadzono szereg badań, które wykazały, że palacze żyją krócej i częściej chorują na choroby nowotworowe, zwłaszcza na raka płuc. Dowiedziono również, że istnieje związek pomiędzy paleniem a chorobami układu krążenia, niewydolnością i zawałami mięśnia serca. Jednak młodzież z niedowierzaniem odnosi się do stwierdzeń o większej szkodliwości nałogu palenia u młodych ludzi niż u dorosłych.

Obserwacje nastolatków mówią im zupełnie co innego. Mimo palenia czują w sobie niepotrzebne zasoby energii i nie zauważają innych zmian w swoim organizmie. U dorosłych obserwują poranny kaszel, słyszą skargi na zadyszkę, bóle serca lub żołądka. Młodzi ludzie wyciągają z tego dość naiwne wnioski. Sądzę, że papierosy szkodzą starszym zaś dla nich są zupełnie nieszkodliwe. Mniemanie jest oczywiście mylne. Wiadomo, że im wcześniejsze rozpoczęcie palenia, tym większe spustoszenia dokonują się w organizmie. Palacze 20 – 30 papierosów dziennie, którzy rozpoczęli nałóg przed 15 rokiem życia, żyją nie tylko o 8 lat krócej ale żyją gorzej.

Mimo to, iż palenie tytoniu przez młodzież jest o wiele szkodliwsze niż dla dorosłych zauważono wysokie rozpowszechnianie tego nałogu wśród młodych ludzi. Wpływ na to zjawisko ma wiele czynników. W głównej mierze jest to łatwy dostęp do papierosów. Poza tym dzieci przyjmują od rodziców, wychowawców szkolnych, kolegów z grup rówieśniczych i innych osób znaczących postawy wobec określonych zachowań.

Bardzo ciekawie przedstawia się wpływ palenia tytoniu przez członków rodziny na rozpoczęcie palenia u dzieci. Dwa bardzo ważne czynniki zachęcają dziecko do palenia: popęd do naśladowania oraz przyzwyczajenie dziecka do oddychania zadymionym powietrzem. Dziecko od niemowlęcia „okopcone” dymem tytoniowym staje się „biernym palaczem”. Dlatego też pierwsza próba zapalenia papierosa przechodzi u niego bez żadnych ubocznych objawów zatrucia. Dziecko stwierdza z dumą, że czynność ta mu odpowiada, a dym smakuje. Ponadto motorem zapalenia pierwszego papierosa jest bardzo często ciekawość. Młodzi ludzie są zainteresowani tajemniczą używką ludzi dorosłych, bez której ci nie mogą się obyć. Pożyczają papierosy, posyłają dzieci do kiosku, z wyraźną ulgą zaciągają się „rozkosznym” dymem. U palaczy papierosy leżą wszędzie: obok telewizora, na biurku, przy tapczanie ... . Dlatego nie można się dziwić, że zaciekawione dziecko sięga po tajemniczą tutkę wypchaną krojonymi liśćmi.

Młodzi ludzie bardzo często palą dla odprężenia, rzadziej dla przyjemności. Najczęściej papierosy w tym wieku jeszcze nie smakują. Mimo wszystko palą, aby nie być „maminsynkami”, aby upodobnić się do reszty. Nawyk palenia zdecydowanie szerzy się szybciej wśród tych, którzy nie dotrzymują kroku swoim rówieśnikom, nie biorą udziału w imprezach pozaszkolnych, nie potrafią dostosować się do rygorów i metod nauczania. Osoby odczuwające dotkliwie swoje braki pragną zrekompensować sobie je w innych dziedzinach życia, szukają akceptacji swej postawy u osób nieprzystosowanych. Z powodu niepowodzeń życiowych i szkolnych sięgają po papierosy. Palenie tytoniu nie likwiduje jednak niepowodzeń i zadrażnień. Często przynosi dalsze komplikacje, powoduje konflikty ze szkołą i otoczeniem.

Walka z nałogiem palenia papierosów jest bardzo trudna, trzeba więc uczynić wszystko co możliwe, aby przez odpowiednią profilaktykę ustrzec przed nim dzieci i młodzież. Najważniejszym celem w programach antynikotynowych powinno być podniesienie poziomu świadomości młodzieży, która uległa presji rówieśników. Rozwiązanie problemów związanych z paleniem papierosów może przynieść tylko stała przebudowa wzorców postępowania ludzi, systematyczna zmiana obyczajów i wzorców kulturowych. Do podstawowych metod wychowania przeciw tytoniowego należy dawanie właściwego przykładu, który działa na wszystkie strony psychiki wychowanka w celu skłonienia go do naśladownictwa do upodobnienia się do osoby niepalącej.

Należy pomyśleć o zdrowej rekompensacji, znalezieniu dziedziny, w której nastolatek mógłby mieć osiągnięcia. Wykorzystać chęć naśladowania przez młodzież innych.

UZALEŻNIENIE OD TELEFONU

 Uzależnienie od telefonu komórkowego  - Telefon komórkowy stał się już nieodłącznym atrybutem współczesnego człowieka. Posiadanie go daje poczucie wolności, niezależności i bezpieczeństwa, a dysponowanie nieustannie dzwoniącym aparatem najnowszej generacji podnosi status społeczny użytkownika, gdyż oznacza nadążanie za modą, posiadanie dobrej pracy i gęstej sieci ważnych kontaktów.

Z telefonów komórkowych korzystają niemal wszyscy, już od najmłodszych dzieci w przedszkolach  aż po seniorów. Ich użytkownicy są narażeni na niebezpieczeństwa, jakie niesie ze sobą nierozsądne ich używanie, brak racjonalizmu w posługiwaniu się nimi może prowadzić do uzależnienia od telefonu, nazywanym też fono-holizmem.
Uzależnienie od telefonu komórkowego nie zostało do tej pory zdiagnozowane w Polsce, co nie znaczy, że problem nie istnieje. Charakteryzuje się ono:



- przywiązywaniem wielkiej wagi do posiadania telefonu
- nie rozstawaniem się z nim ani na chwilę
- telefon jest pośrednikiem i najważniejszym narzędziem codziennych kontaktów z innymi
- odczuwaniem głębokiego dyskomfortu, kiedy nie ma się do dyspozycji naładowanego aparatu, zły nastrój, niepokój, niekiedy nawet ataki paniki
- używaniem telefonu podyktowane czynnikami natury emocjonalnej i społecznej
- traktowaniem telefon u jako narzędzia do sprawowania nieustającej kontroli nad najbliższymi
- odczuwaniem przymusu nieustannego kontaktowania się z kimś, odruchowym wykonywaniem dużej liczby bezproduktywnych połączeń
- usprawiedliwianiem swojego uzależnienia wygodą i bezpieczeństwem
- nerwowym nasłuchiwaniem, czy ktoś dzwoni lub noszenie ze sobą zapasowych baterii
- odczuwaniem silnej potrzeby przynależności do grupy i zdobycia jej uznania
- jakąś formą fobii społecznej lub obawą przed samotnością
- unikaniem kontaktów z innymi, wybierając połączenia telefoniczne czy SMS-y zamiast rozmowy w cztery oczy
- rzadziej - smutkiem, nudą, odmową podejmowania współżycia seksualnego czy brak apetytu


 

                       CHROŃCIE SWOJE DZIECI !!!

NARKOMANIA

Narkomania-uzależnienia  (uzależnienie – nabyta silna potrzeba wykonywania jakiejś czynności lub zażywania jakiejś substancji) od substancji chemicznych wpływających na czynność mózgu. 

Narkomania charakteryzuje się:

• tzw. głodem narkotycznym,
• przymusem zażywania środków odurzających,
• chęcią zdobycia narkotyku za wszelką cenę i wszystkimi sposobami.

Silna wola ?

Uważam, że odwoływanie się do tzw. "silnej woli" w sytuacji uzależnienia jest pewnym nieporozumieniem, jako że to właśnie wola jest "zaatakowana" przez chorobę o nazwie uzależnienie. Wola, rozumiana jako zdolność i umiejętność podejmowania decyzji i jej realizacji jest u osoby uzależnionej znacznie zredukowana, przynajmniej w kwestii zażywania.

Wiedza o narkotykach !

Narkotesty są coraz bardziej powszechne. Stosuje je przede wszystkim policja, nie tylko aby w eliminować jeżdżących pod wpływem narkotyków kierowców, ale przede wszystkim, by zapobiegać przestępstwom popełnianym przez osoby uzależnione.

-To czynnik kryminogenny, bo wiele osób popełnia przestępstwo, żeby zdobyć narkotyk .

Narkotyki często tak zmieniają świadomość, że człowiek nie jest w stanie kontrolować swoich zachowań. Zagrożeniem są również legalnie dostępne, ale tak samo szkodliwe jak narkotyki - dopalacze. Uzależnienie od środków psychoaktywnych często kończy się śmiercią - ostrzegają specjaliści.

Wygląd człowieka przed narkotykami i po uzależnieniu się  !

STOP NARKOTYKOM !!!